Πρόσκληση σε παλιούς, νέους και νεότερους φίλους

Καλώς ήλθατε στο νέο μου blog. Εδώ μπορείτε να ενημερωθείτε για τα έργα μου, τα οποία χρόνια τώρα έγραφα από χόμπυ, αλλά που πλέον αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να τα μοιραστώ με όλους εσάς… Εάν σας σαγηνεύουν οι ιστορίες φαντασίας, επιστημονικής και μη, η περιπέτεια και το βαθύ συναίσθημα, τότε σίγουρα βρίσκεστε στο σωστό μέρος. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!

Μυστική Προφητεία: Η Αφύπνιση των Εκλεκτών







Μυστική Προφητεία: 
Η Αφύπνιση των Εκλεκτών


Περίληψη:

Βρισκόμαστε στο 2078 μετά Χριστόν και ο κόσμος σε τίποτα δεν θυμίζει τις αρχές του 21ου αιώνα. Ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος που έχει προηγηθεί, έχει αλλάξει εντελώς τις ισορροπίες των δυνάμεων σε όλο τον κόσμο, με τους Άραβες, τους Πέρσες και άλλους μουσουλμανικούς λαούς να έχουν συνενωθεί κάτω από το πράσινο λάβαρο της Ισλαμικής Αυτοκρατορίας που λίγο απέχει πια από την παγκόσμια κυριαρχία, έχοντας υποτάξει το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού κόσμου. Η Ελεύθερη Χριστιανική Ευρωπαϊκή Ένωση όμως ακόμα αντιστέκεται. Αλλά για πόσο ακόμα;
Ο ανώτερος άρχοντας της Ισλαμικής Αυτοκρατορίας που έχει αναγνωριστεί από τον Ισλαμικό κόσμο ως ο 13ος Ιμάμης φαντάζει ανίκητος, διότι έχει κατασκευαστεί γενετικά για να είναι ο απόλυτος παγκόσμιος ηγέτης. Αυτό όμως που οι Μουσουλμάνοι αγνοούν είναι ότι στο κλωνοποιημένο σαρκίο που δημιούργησαν εμφυτεύτηκε το πνεύμα του απόλυτου κακού, ο Τρίτος Αντίχριστος των Έσχατων Αιώνων… Αυτός, αγέρωχος πάντα, με το πράσινο σαρίκι του να ανεμίζει, κατάφερε να ξεγελάσει τον Ισλαμικό κόσμο με απώτερο σκοπό να τον οδηγήσει στην Τελική Μάχη, όπου αυτά που θα διακυβεύονται θα είναι η ελευθερία και η σωτηρία της Ανθρωπότητας. Αν και ως τώρα οι κινήσεις του είναι επιτυχείς και η νίκη του μοιάζει βέβαιη, αυτός γνωρίζει κάτι που μετριάζει την σιγουριά του…

Η Θεία Πρόνοια φρόντισε, ήδη πριν από πολλούς αιώνες, να δοθεί στην Ανθρωπότητα μία Μυστική Προφητεία, προορισμένη να παραμείνει άγνωστη, μέχρι να έρθουν τα χρόνια για τα οποία μιλάει. Μία προφητεία που δεν είναι ένας απλός χρησμός για τα όσα θα ακολουθήσουν, αλλά ένα σχέδιο δράσης για την σωτηρία των Ανθρώπων. Σύμφωνα με την προφητεία αυτή, στο τέλος των Τριών Εσχάτων Αιώνων που θα άρχιζαν όταν και οι τρεις φιλόθεες αυτοκρατορίες θα είχαν πέσει, θα γεννιόνταν ένας άνδρας και μία γυναίκα, προορισμένοι να αντιμετωπίσουν τον Άραβα με το πράσινο σαρίκι. Οι δυο τους, αν καταφέρουν να γνωριστούν και να ενώσουν εγκαίρως τις δυνάμεις τους, αποφεύγοντας τις προσπάθειες των εχθρών τους να τους εξοντώσουν, τότε θα μπορέσουν να νικήσουν τις ορδές της Αβύσσου και να επαναφέρουν στην Γη την απόλυτη Αγάπη και Ευτυχία… Η Αφύπνισή τους όμως θα είναι μόνο η αρχή…


Η Αρχή του Βιβλίου

Αντί προλόγου

Γαλλοελβετικές Άλπεις, 802 μ.Χ.
Εδώ και αρκετές ώρες είχε νυχτώσει. Σε ένα μοναστήρι που ήταν χτισμένο σε μια πλαγιά, μέσα στο υπέροχο τοπίο των Άλπεων, σε ένα κελί κοιμόταν ανυποψίαστη για το τι έμελλε να συμβεί εκείνη την νύχτα η αδελφή Ελισάβετ που από νεαρή κοπέλα είχε αφιερώσει την ζωή της στην Εκκλησία. Αν και καταγόταν από καλή οικογένεια και οι γονείς της την προόριζαν να παντρευτεί κάποιον ευγενή της εποχής, αυτή μετά από μεγάλο αγώνα κατάφερε να στραφεί προς τον μοναχισμό. Η αγάπη της για τον συνάνθρωπο όμως και η θέλησή της να αφιερωθεί στην θέληση του Κυρίου δεν ήταν ο μόνος λόγος που είχε επιλέξει αυτόν τον δρόμο· πάντα μέσα της, αν και δεν το είχε εξομολογηθεί σε κανέναν, έκρυβε την επιθυμία ο Κύριος να της φανερώσει τα όσα έμελλαν να συμβούν, όπως είχε κάνει και με τον Ιωάννη, τον αγαπημένο Του μαθητή. Είχαν περάσει όμως πάνω από σαράντα χρόνια από τότε που είχε έρθει στο μοναστήρι και πλέον είχε καταλήξει πως η επιθυμία της εκείνη να μάθει δεν θα εκπληρωνόταν ποτέ…
Εκείνη την νύχτα όμως έπρεπε κάποιος άνθρωπος να παραλάβει την αρχή της σημαντικότερης προφητείας για τα έσχατα χρόνια… Και ο Κύριος, για κάποιον άγνωστο για εμάς τους ανθρώπους λόγο, διάλεξε πως εκείνη ήταν η κατάλληλη για να της αποκαλύψει την Μυστική Προφητεία…
Ενώ λοιπόν η αδελφή Ελισάβετ κοιμόταν ήρεμη, ένοιωσε μία αίσθηση ζεστασιάς και φωτός να γεμίζει τον χώρο. Ανασηκώθηκε στο κρεβάτι της ανοίγοντας τα μάτια και έκπληκτη είδε, μέσα σε λευκό φως, τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Και Εκείνος της μίλησε, λέγοντάς της να μην φοβάται διότι είχε έρθει για να της παραδώσει την σημαντικότερη από όλες τις προφητείες.
Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει πως δεν ονειρευόταν. Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και γεμάτη ευγνωμοσύνη, πήγε να Του φιλήσει την πληγή από το καρφί πάνω στο χέρι Του, Εκείνος όμως δεν την άφησε.
Της μίλησε: «Πάντα Ελισάβετ ήθελες να ξέρεις τι θα συμβεί στα τελευταία χρόνια πριν ο πόνος, η δυστυχία και ο θάνατος χάσουν κάθε εξουσία πάνω στ’ ανθρώπινο γένος. Ήρθα λοιπόν για να σου πω για τους έσχατους καιρούς, ώστε η γνώση του μέλλοντος να βοηθήσει τους ανθρώπους στον τελευταίο μεγάλο αγώνα εναντίον του “θηρίου”. Θέλεις λοιπόν να παραδόσεις εσύ στον κόσμο την προφητεία αυτή που θα αλλάξει την ροή της ιστορίας;»
«Βεβαίως και θέλω, Κύριε.», απάντησε χωρίς πολύ σκέψη η καλόγρια και κατευθύνθηκε προς ένα μικρό τραπεζάκι, πάνω στο οποίο υπήρχαν κάποιες άγραφες περγαμηνές. Έκατσε στην ξύλινη καρέκλα και κοίταξε τον Θεάνθρωπο.
«Γράψε λοιπόν ό,τι σου πω,» της είπε, «διότι απ’ την προφητεία αυτή διακυβεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας και όχι μόνο…»

Η αδελφή Ελισάβετ έγνεψε καταφατικά και ο Ιησούς άρχισε να μιλά αργά, ώστε εκείνη να προλαβαίνει να καταγράφει τα λόγια Του: «Αυτή είναι η Μυστική Προφητεία την οποία αποκαλύπτω για την σωτηρία της ανθρωπότητας κατά τους έσχατους καιρούς. Το κείμενο της Προφητείας αυτής απευθύνεται στον αυτοκράτορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Καρλομάγνο, στην αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ειρήνη, στον πάπα της Ρώμης Λέοντα Γ΄ και σε όλους όσους θα κληρονομήσουν το βαρύ έργο τους, αλλά και σε εκείνους που θα συντελέσουν στην εκπλήρωση της προφητείας στα όσα θα ακολουθήσουν. Η προφητεία αυτή δεν είναι τόσο μία αναφορά στα όσα μέλλουν να συμβούν στον κόσμο, όσο το σχέδιό για την σωτηρία της ανθρωπότητας. Μέσα στα επόμενα χίλια χρόνια θα πέσουν οι φιλόθεες αυτοκρατορίες των Ελλήνων, των Ρωμαίων και των Γερμανών. Όταν καμία από τις τρεις αυτές αυτοκρατορίες δεν θα υπάρχει πια, θα έχουν ήδη αρχίσει οι έσχατοι αιώνες, οι οποίοι θα είναι τρεις και ο καθ’ ένας θα φέρνει στην ανθρωπότητα περισσότερα και χειρότερα δεινά απ’ ότι ο προηγούμενος. Στους έσχατους αιώνες λοιπόν ο Εωσφόρος θα προσπαθήσει τρεις φορές να πάρει την μορφή ανθρώπου και να κατακτήσει τον κόσμο· αυτοί θα είναι και οι τρεις μεγάλοι αντίχριστοι των έσχατων αιώνων που οι άνθρωποι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Οι δύο πρώτοι όμως θα είναι εξ αρχής καταδικασμένοι να αποτύχουν, αν και η αποτυχία τους αυτή δεν θα είναι αναίμακτη. Ο τρίτος, ο ισχυρότερος απ’ όλους όμως θα αποτύχει μόνο αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν κατά γράμμα τα όσα τους λέω με αυτήν την προφητεία. Στους έσχατους αιώνες η Γη θα ταραχθεί από φοβερούς πολέμους και από μεγάλες καταστροφές. Τέσσερεις φορές όλα τα έθνη της Οικουμένης θα συγκρουστούν συγχρόνως βίαια μεταξύ τους. Και ο τέταρτος μεγάλος πόλεμος θα καταλήξει στην μάχη του Αρμαγεδδώνα, απ’ την οποία θα κριθεί το πεπρωμένο του Σύμπαντος Κόσμου. Στον πόλεμο αυτό θα πολεμήσουν από την μία τα οκτώ μεγάλα έθνη που θα ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Λόγο του Θεού αλλά και άλλα μικρότερα που θα τα ακολουθήσουν και από την άλλη τα έθνη που θα έχει πλανήσει ο αντίχριστος και θα είναι όλα τα έθνη του Ισλάμ πλην δύο. Τον καιρό εκείνο, στον χριστιανικό κόσμο θα υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι, δύο όμως μόνο θα είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τον εχθρό του ανθρώπου. Ο αντίχριστος λοιπόν αυτός που θα ηγηθεί των Αράβων και των Περσών και θα κηρύξει τον πόλεμο εναντίον Θεού και ανθρώπων θα είναι τόσο ισχυρός επειδή δεν θα έχει έρθει στον κόσμο με γέννηση, αλλά θα έχει δημιουργηθεί από ανθρώπινο χέρι για να υποτάξει την Εκκλησία του Θεού και την Ελεύθερη Ευρώπη. Μόνο ένας άνδρας και μία γυναίκα, υπό την προϋπόθεση ότι θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και ότι μαζί θα πολεμήσουν το “θηρίο”, θα νικήσουν τον αντίχριστο, θα ελευθερώσουν την ανθρωπότητα και θα την φέρουν ολόκληρη σε μία κατάσταση αληθινής πίστης, βαθιάς αγάπης και παραδείσιας ευτυχίας. Ο άνδρας που θα αναλάβει τον πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του “θηρίου” θα είναι απόγονος του αυτοκράτορα Καρλομάγνου· και η γυναίκα όμως θα κατάγεται απ’ αυτόν, αλλά θα είναι και απόγονος της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου Ειρήνης. Ενώ η γυναίκα όμως θα είναι μία, δύο θα είναι οι πιθανοί εκλεκτοί, δύο αδέρφια απ’ τα οποία εκείνη θα κληθεί να κάνει την σωστή επιλογή. Αν και πολλοί απ’ αυτούς που θα ξέρουν θα υπολογίζουν ποιος θα είναι ο Εκλεκτός, κανείς δεν θα το ξέρει με βεβαιότητα πριν έρθει η ώρα· διότι η ανωνυμία του κάποτε θα του σώσει την ζωή. Μόνο όμως αυτός και υπό την προϋπόθεση ότι εκείνη θα τον επιλέξει θα μπορέσει να νικήσει το “θηρίο”, ώστε μετά εκείνη να διδάξει την χαμένη Αλήθεια σε όλη την Οικουμένη. Αν δεν ηγηθεί αυτός στην μάχη του Αρμαγεδδώνα, αναλόγως του ποιός θα οδηγήσει τον στρατό του Θεού, τρεις θα είναι οι πιθανές εκβάσεις: είτε ο αντίχριστος θα νικήσει και θα υποτάξει την ανθρωπότητα για πάντα, είτε ο αντίχριστος θα νικηθεί, αλλά θα προλάβει μετά την μάχη, με τα φρικτά όπλα του να καταστρέψει όλη την Γη και όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν, είτε το σαρκίο του αντίχριστου θα πέσει νεκρό, αλλά το πνεύμα του θα συνεχίσει να διαιωνίζει τον πόνο, την απελπισία και τον θάνατο και χίλια ακόμα χρόνια. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, τόσο οι απόγονοι του Καρλομάγνου και της Ειρήνης, όσο και οι μελλοντικοί πάπες της Ρώμης, να φυλάξουν αυτήν την Προφητεία μυστική, ώστε να ακολουθήσουν τα λεγόμενά της, όταν πλέον ο καιρός θα έχει φτάσει. Διότι κανένας εκπεσών άγγελος δεν έχει εξουσία να αντικρύσει αυτά τα χειρόγραφα ή να ακούσει αυτά τα λόγια, ώστε η Προφητεία να παραμείνει μυστική και να δοθεί στους ανθρώπους η ευκαιρία να πολεμήσουν το “θηρίο” έχοντας την Ελπίδα να νικήσουν. Αυτό θα είναι άλλωστε και το όνομα της εκλεκτής…»
Η αδελφή Ελισάβετ συνέχισε να γράφει ως το πρωί, οπότε και ο Χριστός την άφησε με την υπόσχεση πως θα επιστρέψει. Λίγες μέρες αργότερα, ο Κύριος γύρισε για να της παραδώσει άλλο ένα μέρος της Μυστικής Προφητείας. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό μέχρι που το πρώτο μέρος της Μυστικής Προφητείας είχε καταγραφεί. Μετά από καιρό η ιστορία θα επαναλαμβανόταν αρκετές φορές, μέχρι το τέλος της Μυστικής Προφητείας, λίγους μόνο μήνες πριν τον θάνατο της αδελφής Ελισάβετ από βαθιά γεράματα το 833 μετά Χριστόν…


Εισαγωγή

Κάποια στιγμή τον 20ο αιώνα, στο κράτος της Περσίας, ένας μεγάλος θρησκευτικός ηγέτης του Ισλάμ ένοιωθε τα χρόνια να τον πιέζουν. Η κρυφή του φιλοδοξία να γίνει αποδεκτός από όλο το Ισλάμ σαν 13ος Ιμάμης δεν υπήρχε πια. Όμως το σχέδιό του για κυριαρχία του Μωαμεθανισμού δεν έπρεπε να πεθάνει μαζί του.
Έτσι, τριγυρισμένος από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του και τους πιο άξιους γενετιστές του Ισλάμ, σε μία άκρως απόρρητη συνάντηση που είχε μαζί τους, τους ανέλυε το σχέδιό του.
Όταν πια αυτός δεν θα υπήρχε και η τεχνολογία θα το επέτρεπε, θα έπρεπε να συγκεντρώσουν γενετικό υλικό από τους μεγάλους της παγκόσμιας ιστορίας και απομονώνοντας τα πιο σημαντικά στοιχεία του καθ’ ενός, να πλάσουν τον κλώνο του Παγκόσμιου Ηγέτη.
Οι θεολογικοί και ηθικοί φραγμοί δεν εμπόδιζαν τον φανατικό αυτό μαχητή του Ισλάμ να δεχθεί να  χρησιμοποιήσουν την πιο ακραία τεχνολογία που ενδεχομένως θα υπήρχε στο μέλλον προς όφελος των σχεδίων του.
Δεκαετίες μετά τον θάνατο του, οι πιο φανατικοί από τους επιστήμονες του Ισλάμ, εκμεταλλευόμενοι τις πολιτικές συγκυρίες της εποχής του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στα μέσα του 21ου αιώνα, έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιό του.
Η συγκέντρωση του DNA ήταν από μόνη της μια πολύ δύσκολη υπόθεση που διήρκεσε πολλά χρόνια και μετά η επεξεργασία και η απομόνωση των χρωμοσωμάτων που έπρεπε να επιλεγούν και να ενωθούν με στοιχεία του γενετικού κώδικα των υπολοίπων υπήρξε μία επίπονη όσο και χρονοβόρα διαδικασία.
Έπρεπε όλα να γίνουν τέλεια και ο κλώνος που θα γεννιόταν θα έπρεπε να μεγαλώσει σαν γνήσιος Μωαμεθανός, ποτισμένος με τις αρχές και τα πιστεύω τους. Θα έπρεπε να αποκτήσει τεράστιες πνευματικές γνώσεις αλλά συγχρόνως να ακολουθήσει μία σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση. Όταν λοιπόν θα ήταν έτοιμος, θα έφτανε η ώρα να ηγηθεί του Ισλάμ. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τον ηγέτη της Ισλαμικής αυτοκρατορίας που αγέρωχος με το πράσινο σαρίκι του θα ξεκίναγε μία χιονοστιβάδα πολιτικών, θρησκευτικών και στρατιωτικών εξελίξεων που θα έσπρωχνε τον κόσμο σε ολόκληρο τον πλανήτη στην τελική αναμέτρηση.



Η ΑΡΧΗ


Τετάρτη 29 Μαΐου 2058.
Στην ανακαινισμένη αίθουσα διαλέξεων της Ακαδημίας Αθηνών, την ημέρα εκείνη είχαν συγκεντρωθεί διάσημες προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη, αλλά και κάποιοι εύποροι Αμερικάνοι που είχαν καταφέρει να διαφύγουν στην Ευρώπη μετά την κατάλυση των Η.Π.Α. από τους Άραβες. Την ημέρα εκείνη θα γινόταν μία πολύ σημαντική διάλεξη, από έναν από τους πιο σημαντικούς και ικανούς βυζαντινολόγους ερευνητές, τον Κωνσταντίνο Καραχάλιο.
Η ημερομηνία που επιλέχθηκε για την εκδήλωση αυτή δεν ήταν τυχαία. Επρόκειτο για την 605η επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης όπου σηματοδότησε το τέλος ενός σπουδαίου Δυτικού πολιτισμού. Παράλληλα είχαν περάσει δέκα χρόνια από την εκτεταμένη πυρηνική καταστροφή στην Βόρεια Αμερική και την επικράτηση των Αράβων εκεί. Τέλος ήταν πριν τρία χρόνια που έληξε η τελευταία εμπόλεμη περίοδος του Παγκοσμίου Πολέμου, αν και όλα έδειχναν πως ο πόλεμος δεν είχε ακόμα τελειώσει οριστικά.
Μεγάλο μέρος των Βαλκανίων βρισκόταν υπό αραβοτουρκική κατοχή. Η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Αλβανία και το Μαυροβούνιο είχαν καταλυθεί από τους Άραβες, ενώ είχαν κατακτηθεί και τμήματα της Ρουμανίας, της Σερβίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της Ελλάδας. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η κατάσταση θύμιζε τα Βαλκάνια του 1453.
Ο λόγος για τον οποίο λάμβανε χώρα η διάλεξη αυτή την οποία θα πρόβαλλαν και τα κανάλια όλης της ελεύθερης Ευρώπης, αλλά και του Καναδά που ακόμα αντιστεκόταν ήταν να εμψυχώσουν τους κατοίκους της Ευρώπης και του ακόμα ελεύθερου χριστιανικού κόσμου. Αυτό θα το κατάφερναν κάνοντας μία ιστορική αναδρομή τόσο στις νίκες του Κάρολου Μαρτέλου εναντίον των Αράβων στο Πουατιέ, όσο και στις αντίστοιχες νίκες των Βυζαντινών αυτοκρατόρων εκείνης της εποχής στην Μικρά Ασία, ενάντια στον ίδιο εχθρό και στην συνέχεια στην πρώτη προσπάθεια ένωσης του δυτικού κόσμου που έγινε από τον Καρλομάγνο και την Ειρήνη την Αθηναία.
Μετά από την αναδρομή αυτή, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ελεύθερης Χριστιανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης θα βράβευε τους ανθρώπους αυτούς, χάρη στους οποίους η Ευρώπη κατάφερε να ξεπεράσει την τελευταία εμπόλεμη περίοδο, χωρίς την βοήθεια των Η.Π.Α. οι οποίες είχαν ηττηθεί εδώ και μία δεκαετία.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που ήταν να βραβευθούν, ξεχώριζαν δύο. Ο ένας, αυτός στον οποίο θα έδιναν το μεγαλύτερο μη στρατιωτικό βραβείο που δόθηκε ποτέ ως τότε στην Ευρώπη ήταν ένας πανέξυπνος Γερμανός διπλωμάτης που, μετά τις τεράστιες επιτυχίες του, ήταν γνωστός ως Έρικ ο Ρήτορας της Νίκης και που ήταν απόγονος της γενιάς του Καρλομάγνου. Αυτός μάλιστα, ως απόγονος του Καρλομάγνου και του Καρόλου Μαρτέλου θα έχαιρε ιδιαίτερων τιμών καθώς μεγάλο μέρος της διάλεξης αφορούσε την οικογένειά του.
Ο άλλος ήταν ο Αριστόβουλος Αθηναίος που στην μάχη του Ολύμπου, πριν τρία χρόνια, κατάφερε, παρά το γεγονός ότι τα αραβικά, τουρκικά και περσικά στρατεύματα ήταν πολυάριθμά και ουσιαστικά ανίκητα, να τα νικήσει κάνοντας χρήση των αρχαίων τεχνολογιών που είχαν διασωθεί σε σπήλαια μέσα στο βουνό των θεών. Έτσι κεραυνοί και ηλεκτρισμένο χαλάζι χτύπησαν ξαφνικά τα εχθρικά στρατεύματα, ενώ οι Έλληνες πολεμιστές, προστατευμένοι από ένα αλλόκοτο πέπλο ομίχλης που τους κάλυπτε και τους έκανε κυριολεκτικά αόρατους και από ολογράμματα που εμφανίζονταν για να παραπλανήσουν και να τρομοκρατήσουν τον εχθρό, κατάφεραν να αποδεκατίσουν τους Άραβες που έντρομοι υποχωρούσαν άτακτα.  Έτσι τα μουσουλμανικά στρατεύματα που προέλαυναν στα βόρεια Βαλκάνια, αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν για να αντιμετωπίσουν τις Ελληνικές δυνάμεις. Μετά από την ένδοξη είσοδό του στην Θεσσαλονίκη, ο Αριστόβουλος ζήτησε από τον Έρικ να διαπραγματευθεί την ειρήνη, καθώς η ασπίδα προστασίας του Ολύμπου δεν θα τους κάλυπτε για πολύ ακόμα. Κι έτσι έγινε ανακωχή.
Στην αίθουσα διαλέξεων της Ακαδημίας Αθηνών είχαν έρθει και οι οικογένειες τόσο των βραβευόμενων, όσο και των συντελεστών της εκδήλωσης. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει η γυναίκα του Κώστα Καραχάλιου, καθώς και το τριών μηνών παιδί του, που η μητέρα του δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Στην ίδια αίθουσα βρισκόταν και η γυναίκα του Έρικ μαζί με τους τρεις γιους τους, καθώς και ο γιός του Αριστόβουλου μαζί με την αρραβωνιαστικιά του.
Για έναν περίεργο λόγο, η Ελένη, η αρραβωνιαστικιά του γιου του Αριστόβουλου, ήδη πριν την έναρξη της διάλεξης, πήγε να βρει τον κεντρικό ομιλητή, τον Κώστα Καραχάλιο, για να συζητήσει μαζί του για το θέμα της διάλεξης και συγκεκριμένα για την πολιτική της Ειρήνης της Αθηναίας. Ο Καραχάλιος, αν και παραξενεύτηκε από το τόσο έντονο ενδιαφέρον της νεαρής κοπέλας πάνω στο θέμα και παρότι ο χρόνος τον πίεζε, άρχισε να απαντά στις ερωτήσεις της. Ξαφνικά εκείνη τον ρώτησε κάτι που δεν αφορούσε την πολιτική της Ειρήνης· τον ρώτησε αν υπήρχαν στοιχεία ότι η Ειρήνη η Αθηναία είχε αποκτήσει παιδί με τον Καρλομάγνο. Ο Κώστας της απάντησε παραξενεμένος πως δεν γνώριζε κάτι τέτοιο και όταν την ρώτησε γιατί ενδιαφερόταν για αυτό το θέμα, αυτή του απάντησε πως ήταν «απλώς περίεργη» και έφυγε για να πάει στον αρραβωνιαστικό της.
Η διάλεξη άρχισε. Ήταν η σπουδαιότερη διάλεξη που ο Κώστας Καραχάλιος είχε αναλάβει και γι’ αυτό τον λόγο είχε δουλέψει πολύ πάνω στο θέμα της. Και ήταν πολύ χαρούμενος που ήταν και η γυναίκα του εκεί, παρότι κανονικά δεν θα μπορούσε να έρθει με το μωρό στην διάλεξη. Βέβαια, προκειμένου να είναι κοντά σε μία έξοδο, αν το μωρό κλάψει, είχε καθίσει στις πίσω θέσεις. Η διάλεξη κράτησε σαράντα πέντε λεπτά και μετά ήρθε η ώρα ο Πρόεδρος της Ελεύθερης Χριστιανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης να βραβεύσει τους ήρωες που έσωσαν την Ευρώπη από τον μουσουλμανικό κίνδυνο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρώτο βραβείο θα απενέμετο στον Έρικ, τον Ρήτορα της Νίκης. Ο Έρικ, αφού ο Πρόεδρος του φόρεσε το χρυσό μετάλλιο και το κοινό χειροκρότησε, έβγαλε έναν ευχαριστήριο λόγο προς τον Πρόεδρο, τους παρευρισκομένους και όλους όσους πολέμησαν για να είναι η Ευρώπη ελεύθερη.
Πριν προλάβει όμως να τελειώσει τον λόγο του, χωρίς καμία προειδοποίηση, μία έκρηξη συντάραξε το χώρο. Σχεδόν αμέσως άρχισαν να ηχούν σειρήνες από παντού ενώ η Ακαδημία Αθηνών τυλίχτηκε στον καπνό και στις φλόγες. Ακούστηκαν κραυγές τρόμου, έπειτα μία δεύτερη έκρηξη και ο ήχος ενός τοίχου που γκρεμιζόταν. Και μετά κραυγές πόνου και ποδοβολητά. Αμέσως, από την τρύπα που είχε ανοίξει, ο καπνός βγήκε από την αίθουσα και μπήκε το φως του ήλιου για να αποκαλύψει το τραγικό θέαμα. Ένα κομμάτι του πίσω τοίχου της αίθουσας είχε γκρεμιστεί και όσοι κάθονταν στις τελευταίες θέσεις είχαν καταπλακωθεί. Πιο πέρα, κάποιοι είχαν τραυματιστεί ενώ στον διάδρομο μεταξύ των θέσεων δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν ποδοπατηθεί από τον όχλο που έτρεχε. Από το χάλασμα, κάποιοι άνθρωποι που είχαν σπεύσει, προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν όσους είχαν τραυματιστεί, ενώ, μέσα σε λίγα λεπτά, το κοντινότερο πυροσβεστικό όχημα θα κατέφθανε για να σβήσει τις φλόγες.
Μόλις ο Κώστας Καραχάλιος συνειδητοποίησε πως μέσα στους πλακωμένους από τον τοίχο που έπεσε, ήταν η γυναίκα του και το παιδί του, έτρεξε και άρχισε σε κατάσταση απόγνωσης να προσπαθεί να απομακρύνει τα χαλάσματα. Ο Έρικ, αφού βεβαιώθηκε πως η γυναίκα του και τα παιδιά του που, τιμητικά είχαν καθίσει στις πρώτες θέσεις, μπόρεσαν να βγουν με ασφάλεια έξω, πήγε να πείσει τον σε κατάσταση υστερίας Καραχάλιο, να εγκαταλείψει τον χώρο που κινδύνευε από στιγμή σε στιγμή να γκρεμιστεί. Και τα κατάφερε.
Βγήκαν έξω και έτρεξαν να μπουν στο κοντινότερο καταφύγιο, κάτω από την στάση του μετρό «Πανεπιστήμιο», όπου είχαν συναχθεί όσοι κατάφεραν να σωθούν από την έκρηξη. Ο Έρικ, έβαλε τον Καραχάλιο να καθίσει κάπου για να ηρεμήσει, ενώ αυτός πήγε στον Πρόεδρο και στον Αριστόβουλο που προσπαθούσαν να μάθουν τι συνέβη.
Δίπλα στον Καραχάλιο καθόντουσαν ο γιός του Αριστόβουλου με την αρραβωνιαστικιά του που ήταν κι αυτή πολύ ανάστατη. Την άκουσε τότε ο Κώστας να εξομολογείται στον μέλλοντα σύζυγο της: «Οι Άραβες επιτέθηκαν! Ξέρουν για την Προφητεία! Με θέλουν νεκρή για να μην γεννήσω το παιδί! Το παιδί που θα διδάξει την Αλήθεια σε όλον τον κόσμο…»
Μη θέλοντας ο Καραχάλιος να ακούει για παιδιά εκείνη την στιγμή και βυθισμένος στις σκέψεις και τον πόνο του, σηκώθηκε και πήγε σε μια άκρη. Από εκεί μπορούσε να ακούει και τις συζητήσεις του Προέδρου με τον Έρικ και τον Αριστόβουλο.
Ένας νεαρός στρατιωτικός που είχε μόλις φτάσει, άρχισε να τους ενημερώνει για την κατάσταση, καθώς οι επικοινωνίες είχαν κοπεί. Απ’ έξω, εδώ και λίγα δευτερόλεπτα οι εκρήξεις είχαν σταματήσει. Οι Άραβες είχαν κηρύξει για μία ακόμα φορά τον πόλεμο. Αυτήν την φορά όμως ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Κινέζοι δεν είχαν παραταχθεί στο πλευρό της ισλαμικής αυτοκρατορίας. Αλλά και μόνοι τους οι Άραβες και οι μωαμεθανοί σύμμαχοί τους ήταν πολύ επικίνδυνοι. Πλησίασαν τα ευρωπαϊκά εδάφη με μηχανές τύπου stealth και το χτύπημά τους ήταν τόσο αιφνίδιο που όταν έριξαν τα πρώτα πυρά, οι συναγερμοί δεν είχαν ακόμα ηχήσει. Και τα πρώτα πυρά είχαν πέσει στην Ακαδημία γιατί προφανώς οι Άραβες ήθελαν τον Πρόεδρο, την ηγεσία και τους ήρωες της Ευρώπης νεκρούς και όλο τον χριστιανικό κόσμο τρομαγμένο από την εικόνα που θα έβλεπε στους δέκτες του.
Η Αθήνα είχε βομβαρδιστεί πολύ άσχημα και οι περισσότερες βόμβες των Αράβων είχαν βρει τους στόχους τους. Η αξιόμαχη ελληνική αεροπορία όμως είχε καταφέρει να απωθήσει το πρώτο κύμα αραβικών βομβαρδιστικών. Παντού ακουγόταν και η ηρωική αυτοθυσία ενός Έλληνα πιλότου που σκοτώθηκε, μπαίνοντας στην πορεία μίας ρουκέτας που οι Άραβες είχαν εκτοξεύσει κατά του Παρθενώνα, προκειμένου να σώσει το αρχαίο μνημείο. Κατά τον Αριστόβουλο αυτό το έκαναν για να καταστρέψουν τις υπόγειες διόδους, που φημολογείται ότι κρύβουν αρχαία τεχνολογία. Και ευτυχώς είχαν αποτύχει.
Στο βόρειο ελληνικό μέτωπο, σημειώθηκαν κάποιες συγκρούσεις με μικρές στρατιωτικές ομάδες των Αράβων κοντά στην Θεσσαλονίκη. Οι Άραβες όμως είχαν ήδη αποβιβαστεί στην Κρήτη, αλλά και στην νότια Πελοπόννησο και βρίσκονταν ήδη έξω από την Σπάρτη. Τουρκική επίθεση παράλληλα σημειώθηκε και στην ελεύθερη Κύπρο.
Την ίδια ώρα η Μάλτα, η νήσος που εδώ και μερικά χρόνια είχε παραχωρηθεί ξανά στους Ιωαννίτες Ιππότες, βρισκόταν υπό πολιορκία.
 Αραβικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί και στην Σικελία, αλλά και στην Σαρδηνία και είχαν προκαλέσει σημαντικές απώλειες στα ιταλικά στρατεύματα. Το ίδιο το Βατικανό, αλλά και η Ρώμη γενικότερα είχε δεχθεί αεροπορικούς βομβαρδισμούς όπως και η Αθήνα.
Στο βόρειο βαλκανικό μέτωπο, με γρήγορα οχήματα ξηράς, οι Άραβες κατάφεραν να μεταφέρουν τον πόλεμο από την Κροατία και την Ρουμανία, στην Ουγγαρία και στην Αυστρία, ενώ τα γερμανικά στρατεύματα συγκεντρώνονταν στο Μόναχο για να κινηθούν μαζικά εναντίον των εισβολέων.
Μία ακόμα απόβαση και μάλιστα η πιο εκτεταμένη έγινε στην νότια Ισπανία και Πορτογαλία, όπου και πολλοί ντόπιοι με αραβικές ρίζες ενώθηκαν μαζί τους. Η Μαδρίτη και η Λισσαβώνα, καθώς και άλλες μεγάλες πόλεις της ιβηρικής χερσονήσου, είχαν βομβαρδιστεί ήδη τόσο άγρια που θύμιζαν περισσότερο ερείπια παρά πόλεις. Εξαίρεση αποτελούσαν οι πόλεις του νότου όπου και είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι αραβόφιλοι και αραβογενείς της χώρας.
Η επικοινωνία με την Ισλανδία και την Γροιλανδία είχε διακοπεί αν και ήταν σίγουρο ότι δέχονταν επίθεση, ενώ νέα έφταναν πως και στον Καναδά είχαν αρχίσει σφοδρές μάχες. Ο μεγάλος αραβοπερσικός στόλος του Ατλαντικού ωκεανού που πριν δέκα χρόνια είχε πετύχει την μεγάλη απόβαση εναντίον των Η.Π.Α., τώρα επιχειρούσε αποβάσεις στην Ιρλανδία, την Σκωτία και την δυτική Σουηδία και με εξαίρεση την Σκωτία, όπου οι βρετανικές δυνάμεις απέκρουσαν με επιτυχία τους επιτιθέμενους, στα άλλα σημεία των αποβάσεων η τύχη έμοιαζε να ευνοεί τους εισβολείς.
Μία ακόμα είδηση έφτασε. Περσικά ελικόπτερα με μηχανές stealth που μετέφεραν φανατικούς μαχητές του Ισλάμ επιτέθηκαν στην Ελβετία, σε μία επίθεση αστραπή, με σκοπό να καταστρέψουν τον LHC του CERN όπου ήταν και το μεγαλύτερο εργαστήριο παραγωγής αντιύλης στην Ελεύθερη Ευρώπη.
Ο Αριστόβουλος παρατήρησε ότι οι εχθροί δεν είχαν χρησιμοποιήσει ακόμα πυρηνικά όπλα εναντίον ευρωπαϊκών πόλεων. Ο Έρικ του είπε τότε χαμηλόφωνα ώστε να μην ακουστεί παρά μόνο από αυτόν και από τον Πρόεδρο πως αυτό συνέβαινε επειδή, κατά την διάρκεια κάποιων διαπραγματεύσεών του με τους Άραβες, είχε καταφέρει μπλοφάροντας να τους πείσει ότι, εκτός από τον LHC, η Ευρώπη είχε κατασκευάσει και ένα μυστικό δεύτερο τέτοιο μηχάνημα κάτω από κάποια πόλη της επικράτειάς της. Αν λοιπόν οι Άραβες χτυπούσαν με πυρηνικά, χωρίς να το ξέρουν, την πόλη αυτή, τότε ως αποτέλεσμα της έκρηξης του μηχανήματος θα δημιουργείτο μία μαύρη τρύπα που θα κατέστρεφε ολόκληρο τον πλανήτη, κάτι που δεν συνέφερε κανέναν.
Μαθαίνοντας από τον ασύρματο του στρατιωτικού όλα όσα συνέβαιναν εκείνες τις ώρες στον τόσο πολύπαθο μέχρι τότε χριστιανικό κόσμο, έδωσαν όρκο πως θα έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό ώστε να σταματήσουν την αραβική προέλαση και να σώσουν την Ευρώπη.
Με την οριστική λήξη του συναγερμού, ο Καραχάλιος έφυγε σιωπηλός από το καταφύγιο για να πάει να βρει τον Τάσο, τον αδερφό της γυναίκας του για να του ανακοινώσει το τραγικό γεγονός του θανάτου της αδελφής και του ανιψιού του. Μετά από αυτό, θα πήγαινε πίσω στο σπίτι του για να κλάψει.
Όταν έφτασε στο σπίτι του, το οποίο δεν είχε πληγεί από τον βομβαρδισμό, κάθισε βαρύς στην αγαπημένη του πολυθρόνα και βυθίστηκε σε μελαγχολικές σκέψεις. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, το πρόσωπό του ήταν πλημυρισμένο στα δάκρυα.
 Μετά την ταφή, η ζωή του θα είχε πλέον τελειώσει. Μέσα του ήθελε να είχε πεθάνει κι αυτός μαζί με τους αγαπημένους του. Θα ένοιωθε πλέον σαν χάρη από τον Θεό αν στον επόμενο βομβαρδισμό, βρισκόταν εκείνος στον δρόμο μιας ρουκέτας. Έτσι, για όλη την διάρκεια του πολέμου έκατσε στο σπίτι του, περιμένοντας τον επόμενο βομβαρδισμό, παραμένοντας εκεί, ακόμα κι όταν οι σειρήνες χτυπούσαν. Η μοίρα όμως φρόντιζε ώστε το σπίτι του να είναι πάντα ανέπαφο κι ακόμα και όταν μια βόμβα κατέστρεψε το διπλανό σπίτι, το δικό του να μην υποστεί ούτε καν μικροζημιές.
Από την τηλεόραση άκουγε για την εξέλιξη του πολέμου, χωρίς όμως αυτή να τον πολυενδιαφέρει. Ο Καναδάς είχε πλέον καταλυθεί, όπως και οι Η.Π.Α. δέκα χρόνια νωρίτερα. Η Γροιλανδία είχε επίσης περάσει σε αραβοπερσικό έλεγχο. Η αντεπίθεση όμως των Ευρωπαίων δεν άργησε.
Από το Παρίσι και το Βερολίνο, ο Πρόεδρος της Ελεύθερης Χριστιανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Έρικ που είχε πάρει αυτόν τον πόλεμο πολύ προσωπικά από την στιγμή που κινδύνευσαν τα παιδιά του και η γυναίκα του, διεύθυναν επιτελικά τις κινήσεις των περισσότερων ευρωπαϊκών στρατευμάτων.
Ο δε Αριστόβουλος συνέβαλε όπως μπορούσε στην άμυνα της Ελλάδας και ο ελληνικός στρατός πέταξε στην θάλασσα τους εισβολείς που είχαν αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη.
Παράλληλα τα ιταλικά στρατεύματα ανακατέλαβαν την νότια Σικελία και βοήθησαν μαζί με τους Γάλλους και τους Γερμανούς τους Ελβετούς να σώσουν τον LHC στην Γενεύη.
Η Δανία έστειλε τα στρατεύματά της στην Σουηδία, όπου μαζί με τον φινλανδικό, τον σουηδικό και τον νορβηγικό στρατό, νίκησαν τους εισβολείς.
Οι Άραβες τότε προσπάθησαν σε συνεργασία με τους Τούρκους συμμάχους τους να αποβιβαστούν στην Ουκρανία, σε μία ως τότε ουδέτερη χώρα που προμήθευε όμως την Ευρώπη με όπλα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Τότε όμως, έγινε κάτι που οι Άραβες δεν περίμεναν· ένα ρωσικό στρατιωτικό σώμα ειδικών δυνάμεων, αποτελούμενο από στρατιώτες αντίθετους με την αντιευρωπαϊκή στάση της Ρωσίας, χωρίς εξουσιοδότηση και εφοδιασμένο με βαρύ οπλισμό, πέρασε τα σύνορα και κατατρόπωσε τους Τούρκους και τους Άραβες που είχαν αποβιβαστεί στις Ουκρανικές ακτές. Αμέσως, η Ουκρανία ενετάχθη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ η κυβέρνηση της Ρωσίας αρνήθηκε κάθε ανάμειξη με το θέμα, λέγοντας πως επρόκειτο για ανταρσία και απαγορεύοντας στο σώμα αυτό του ρωσικού στρατού να επιστρέψει στην Ρωσία.
Η Ισλανδία απελευθερώθηκε από τον γαλλικό στόλο, ενώ η Ιρλανδία από τα αγγλικά στρατεύματα. Ο πρόεδρος και ο βασιλιάς της Αγγλίας τότε συναποφάσισαν να στείλουν τα αγγλικά στρατεύματα που είχαν ξεμείνει στη Μεσόγειο να αποβιβαστούν στην Αλβανία για να συμβάλουν στην απελευθέρωση των τουρκοκρατούμενων Βαλκανίων.
Μετά την απελευθέρωση της Κύπρου, ο Αριστόβουλος πρότεινε επίθεση του ελληνικού στρατού με σκοπό την ανάκτηση των χαμένων ελληνικών εδαφών της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης. Οι Αραβικές δυνάμεις τότε, με τους Γερμανούς να τους επιτίθενται από τον βορά, τους Άγγλους να εισβάλλουν από την δύση και τους Έλληνες να κατατροπώνουν την οπισθοφυλακή τους στον νότο, άρχισαν να υποχωρούν προς την Κωνσταντινούπολη. Ενώ και στο ισπανικό μέτωπο, οι ενωμένες ιταλικές και γαλλικές δυνάμεις έσπρωχναν Πέρσες και Άραβες προς τον πορθμό του Γιβραλτάρ.
Η τελική μάχη δόθηκε στην Κωνσταντινούπολη, σε τρεις φάσεις. Στην αρχή τα ευρωπαϊκά στρατεύματα εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στην Πόλη, νικώντας κάθε τουρκική αντίσταση. Σε δεύτερη φάση οι Άραβες αντεπιτέθηκαν σε μία επίθεση που κατέληξε στην καταστροφή της γέφυρας του Ελλήσποντου από τους Ευρωπαίους. Όλα έμοιαζαν πλέον να έχουν τελειώσει και οι Έλληνες στρατιώτες μαζεύτηκαν στην Αγία Σοφία, όπου ένας παπάς θα τελούσε για πρώτη φορά μετά από 605 χρόνια την Θεία Λειτουργία. Αφού τον διαβεβαίωσαν πως δεν υπήρχε πλέον κίνδυνος, ο Αριστόβουλος μετέβη εκεί με ένα ελικόπτερο από την Θεσσαλονίκη.
Οι εχθροπραξίες είχαν σταματήσει και στην απέναντι όχθη, τα τουρκικά στρατεύματα δεν έμοιαζαν σε θέση να επιτεθούν. Κάποιοι μάλιστα οπισθοχωρούσαν. Μα ξαφνικά, ένας πύραυλος εκτοξεύτηκε από την Μικρά Ασία. Οι Άγγλοι σκοπευτές που μόλις έφτασαν προσπάθησαν να τον καταρρίψουν αλλά αυτός συνέχισε την πορεία του βυθιζόμενος κάτω από την θάλασσα. Σε λίγο ακούστηκε ένας τρομακτικός θόρυβος υποθαλάσσιας έκρηξης και η γη τραντάχτηκε κάτω από τα πόδια των Ευρωπαίων στρατιωτών. Έγινε ένας τρομερός σεισμός και η γη άρχισε να υποχωρεί, ενώ τα νερά του Ελλήσποντου, άρχισαν να κατακλύζουν την Πόλη που βυθιζόταν.
Παντού επικρατούσε πανικός. Ουρλιαχτά ακούγονταν από κάθε σημείο της Πόλης, από ανθρώπους που τους παρέσερναν τα ορμητικά νερά. Στην Αγία Σοφία, ο παπάς άρχισε να ψέλνει το «Τη Υπερμάχω», ενώ πολλοί από τους Έλληνες στρατιώτες που παραβρίσκονταν βγήκαν έξω και άρχισαν να τρέχουν προς τον δρόμο που οδηγούσε έξω από την Κωνσταντινούπολη. Τότε όμως το κομμάτι εκείνο της Πόλης βυθίστηκε και ο δρόμος χάθηκε κάτω από τα νερά. Κάποιοι πνίγηκαν ενώ οι υπόλοιποι γύρισαν στην εκκλησία. Ως εκ θαύματος, το σημείο όπου έστεκε η Αγία Σοφία δεν βυθίστηκε, αλλά έμεινε ως ένα μικρό νησάκι, ενώ η υπόλοιπη Πόλη χάθηκε κάτω από τα νερά.
Λίγη ώρα αργότερα, από την ευρωπαϊκή ακτή, έφτασαν πλοία για να παραλάβουν τους Έλληνες στρατιώτες και τον παπά. Σε ένα από τα πλοία αυτά επέβαινε ο Έρικ ο οποίος θα συνέχιζε για την Μικρά Ασία, για να διαπραγματευτεί τους όρους της ειρήνης με τους ηγέτες των Αράβων. Ο Αριστόβουλος τον ακολούθησε.
Όταν το πλοίο έφτασε στην Μικρά Ασία, ο Έρικ κι ο Αριστόβουλος οδηγήθηκαν στην Νίκαια, όπου τους περίμεναν οι ηγέτες του στρατού του Ισλάμ. Κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Έρικ άρχισε να λέει στους Άραβες πως οι επιχειρήσεις τους σε όλη την Ευρώπη είχαν αποτύχει και πως ακόμα και στην Ισπανία, σύντομα οι Ευρωπαίοι θα έριχναν τους Άραβες στην θάλασσα. Τους είπε όμως ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί τον πόλεμο και πως, αν κι εκείνοι επιθυμούσαν να σταματήσει, τότε αυτοί ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν τους όρους της ειρήνης. Οι Άραβες, ξέροντας πως η αυτοκρατορία τους είχε αποδυναμωθεί από τους αλλεπάλληλους πολέμους του κοντινού παρελθόντος και ότι χρειαζόταν χρόνο για να ανασυνταχθεί, αποφάσισαν πως έπρεπε να κλείσουν ειρήνη με τους Ευρωπαίους για τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Ακολούθησαν πολύωρες διαπραγματεύσεις. Ιδιαίτερα συζητήθηκαν τα θέματα της Κύπρου, του Αιγαίου, των ανατολικών Βαλκανίων, της Ουκρανίας, της Ισλανδίας, της Γροιλανδίας, του Γιβραλτάρ, της Μάλτας, της Νήσου της Αγίας Σοφίας, της Σικελίας, του Ισραήλ και του Καναδά. Στα περισσότερα απ’ αυτά τα θέματα, οι Άραβες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αλλά σε κάποια άλλα φάνηκαν ανένδοτοι. Έτσι συμφωνήθηκε η Κύπρος να είναι ολόκληρη ευρωπαϊκή, τα νησιά του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένων της Ίμβρου και της Τενέδου ελληνικά, τα ανατολικά Βαλκάνια και η Ουκρανία να μείνουν στην ευρωπαϊκή σφαίρα επιρροής, η Ισλανδία να είναι ευρωπαϊκό νησί, η Γροιλανδία και ο Καναδάς να παραμείνουν στα χέρια των μουσουλμάνων, το Γιβραλτάρ να είναι ευρωπαϊκό από την ισπανική πλευρά και μουσουλμανικό από την πλευρά του Μαρόκου, η Μάλτα να παραμείνει ελεύθερη και ενωμένη με την Ευρώπη, η Νήσος της Αγίας Σοφίας να αποτελεί ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ευρώπης και ισλαμικής αυτοκρατορίας, η Σικελία να ανήκει αποκλειστικά στην Ιταλία και το Ισραήλ να παραμείνει στα χέρια των Αράβων, παρά την απαίτηση των Ευρωπαίων να δημιουργηθεί εκεί ένα ουδέτερο κράτος υπό κοινό αραβοευρωπαϊκό έλεγχο. Συμφωνήθηκε επίσης οι στρατοί των Ευρωπαίων και των Αράβων να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και να γυρίσουν με ασφάλεια, ο καθένας στο κράτος του. Η Ευρώπη τέλος, θα έπρεπε να παραιτηθεί όλων των διεκδικήσεών της σε μη ευρωπαϊκές περιοχές του πλανήτη. Η ειρήνη θα διαρκούσε το λιγότερο για είκοσι χρόνια.
Η συνθήκη υπεγράφη στην Νήσο της Αγίας Σοφίας, όπου από την πλευρά της ισλαμικής αυτοκρατορίας υπέγραψαν οι δυνάμεις της Αραβίας, της Περσίας και της Τουρκίας, ενώ από την πλευρά της Ευρώπης, τα πέντε ευρωπαϊκά κράτη που μετά τον πόλεμο είχαν καταφέρει να παραμείνουν ισχυρά, δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία και η Ελλάδα, η οποία με τις απίστευτες επιτυχίες της στον πόλεμο αυτό, που όλοι πίστευαν ότι θα την εξαφάνιζε τελείως από το πολιτικό γίγνεσθαι της Ευρώπης, είχε καταφέρει να αναδειχθεί σε ισχυρή ευρωπαϊκή δύναμη.
 Το νέο της ευνοϊκής για τους Ευρωπαίους ειρήνης ταξίδευσε σε κάθε γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου, κάνοντας κάθε πολίτη της Χριστιανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης περήφανο και χαρούμενο. Οι εορτασμοί σε κάθε πόλη της Ευρώπης κράτησαν μέχρι το επόμενο πρωί.
Στην Αθήνα, την νύχτα εκείνη οι δρόμοι είχαν πλημυρίσει με κόσμο που γιόρταζε το ευτυχές γεγονός. Ο Κώστας Καραχάλιος όμως, που κοίταζε τις εκδηλώσεις στην Ακρόπολη από το παράθυρο του σπιτιού του, δεν είχε όρεξη ούτε για γιορτή, ούτε για πανηγυρισμούς. Είχε ήδη υποβάλλει την παραίτησή του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε διακόψει την συνεργασία του με την εφημερίδα στην οποία αρθρογραφούσε. Θα προτιμούσε να είχε πεθάνει στο πόλεμο, τώρα όμως θα ήταν αναγκασμένος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του μέσα στο πένθος του χαμού της οικογένειάς του. Η ζωή του πια δεν είχε κανένα νόημα. Θα παρέμενε λοιπόν εκεί μέχρι ο θάνατος να έρθει και να τον λυτρώσει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.